Uroczystość rozpoczęła się od występu najmłodszych uczniów pod kierownictwem pani Katarzyny Kuczkowskiej. Następnie na scenie pojawiły się uczennice klasy 5 a, które zachwyciły tańcem ze wstążkami do dźwięków piosenki Sanah pt. Da Bóg kiedyś zasiąść w Polsce wolnej. Warto dodać, iż Otylia Zaborowska nie tylko dokonała trafnego wyboru utworu wiersza Adama Asnyka, ale także wymyśliła układ choreograficzny wykonany pięknie przez nią oraz koleżanki: Laurę Jędrzejewską, Zuzannę Gilmajster, Nikolę Hendrich, Helenę Labuda oraz Nikolę Lademan. Po występie dziewcząt nadszedł czas na popisy wokalne Zofii Schwabe, Aleksandra Kwidzińskiego oraz Kornelii Kotlęgi, uczniów klasy IV c. Wykonali oni utwór zespołu Chłopcy z Placu Broni pt. Wolność – kocham i rozumiem. Publiczność miała szansę uczestniczyć osobiście w wykonaniu refrenu, co umożliwił im tekst znajdujący się na ekranie. Na tym jednak nie kończyła się interakcja wykonawców i odbiorców. Ignacy Zaborowski zaprosił sześcioro ochotników spośród publiczności do udziału w konkursie historycznym przygotowanym przez panią Wiolettę Szulc. Zgasły światła, a na ekranie pojawił się krótki dokumentalny film o losach Polski z okresu zaborów oraz I wojny światowej. Pomimo powagi tematu, prowadzący zadbał o dobre humory uczestników i widowni. Wszyscy zgromadzeni mogli się nieco pośmiać.
Wśród wielu atrakcji nie mogło zabraknąć występu szkolnego chóru pod kierownictwem pani Klaudii Dworak. Ze sceny wybrzmiały trzy pieśni patriotyczne urozmaicone wspaniałym solowym śpiewem Kornelii Koszałki, Aleksandry Matyki, Natalii Grajewskiej oraz wspomnianej już wcześniej Kornelii Kotlęgi. Podczas wykonania utworu pt. Dziewczyna z granatem widownia mogła poczuć się jak w czasie wojny. Harcerkę otulił dym, o który zadbał pan Mirosław Senwicki, odpowiedzialny za nagłośnienie występów.
Na koniec spektaklu z okazji święta Niepodległości adresowanego do młodszych uczestników zaprezentowała się grupa pierwszoklasistów pod opieką pani Eweliny Bojanowskiej, wykonując piękny utwór pt. Moja Polska. Towarzyszyli jej młodzi akompaniatorzy, grający na dzwoneczkach. Starsi odbiorcy otrzymali dawkę nieco „cięższego” brzmienia, ponieważ mieli okazję obejrzeć pokaz multimedialny, do którego podkładem muzycznym stała się piosenka Jest taki samotny dom wspomnianego na początku zespołu. Podczas projekcji zdjęcie Jana Pawła II całującego ojczystą ziemię lub fotografia polskich olimpijczyków nagrodzonych medalami wywarły takie wrażenie, że niejednemu zakręciła się łezka w oku ze wzruszenia. Na koniec prowadzący poprosił na scenę panią dyrektor Agatę Tarasiuk, która podkreśliła w swoim przemówieniu, iż każdy z prezentowanych wcześniej wspaniałych Polaków także kiedyś był dzieckiem, a więc uczniowie zgromadzeni na apelu mają szansę równie wspaniale służyć kochanej Ojczyźnie w przyszłości, a pani dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury Hanna Kajeta w swej wypowiedzi podkreśliła wspaniałe możliwości jakie daje Centrum Kultury i opowiedziała o działaniu, zajęciach oraz planach na przyszłość instytucji, w której uczestnicy uroczystości mieli przyjemność spędzić czas.
Wyliczając uczniów zaangażowanych w przebieg uroczystości nie można zapomnieć
o utalentowanym konferansjerze Hubercie Grzenkowiczu, który z niezwykłą swobodą i oddaniem poprowadził apel dla młodszych i starszych uczniów. Równie doskonale wywiązał się ze swoich obowiązków Poczet Sztandarowy w składzie: Filip Skrzypkowski, Laura Reclaw oraz Matylda Myszk.
Tegoroczna uroczystość upamiętniająca odzyskanie niepodległości przez Polaków po 123 latach niewoli przeszła już do historii. Mamy nadzieję, iż na długo zostanie w pamięci uczniów Szkoły Podstawowej nr 1 w Sierakowicach. Na koniec warto zacytować ostatnie słowa scenariusza, wypowiedziane z radością: Wszystkiego najlepszego, Polsko!